وفات یا شهادت؟ بررسی یک واقعه تاریخی بر اساس منابع معتبر

عقیق: شهادت رسول اکرم صلی‌الله علیه و آله در منابع معتبر شیعه و سنی مورد تاکید واقع شده است که در ادامه برخی از این مستندات منتشر می‌شود:

مسمویت و شهادت پیامبر اکرم "صلوات الله علیه و آله" در بیان علمای شیعه

۱- شیخ مفید رضوان الله علیه:

رسول خدا صلی الله علیه و آله در روز دوشنبه بیست و هشت صفر در مدینه در حالی که مسموم شده بود، از دنیا رفت. [۱]

۲- شیخ طوسی رضوان الله علیه:

حضرت محمد بن عبد الله (صلی الله علیه وآله). . . در روز دوشنبه بیست و هشت صفر سال دهم هجری در حالی از دنیا رفت که مسموم شده بود. [۲]

۳- شیخ_طبرسی رضوان الله علیه:

به همین دلیل است که مسلمانان اعتقاد دارند، علاوه بر فضیلت نبوت که به پیامبر (صلی الله علیه و آله) هدیه شده، ایشان به فوز شهادت نیز نائل آمده اند. [۳]

۴- ابن فتال نیشابوری رضوان الله علیه:

بدان که رسول الله صلی الله علیه و آله روز بیست و هشت صفر سال یازده هجری در سن شصت و سه سالگی در حالی که مسموم بود در مدینه، از دنیا رفت. وگفته می شود که وفات آن حضرت در ماه ربیع الاول بوده، در حالی که قول اول معتمد است. [۴]

۵- علامه حلی رضوان الله علیه:

حضرت محمد بن عبد الله (صلی الله علیه وآله). . . در روز دوشنبه بیست و هشت صفر سال دهم هجری در حالی از دنیا رفت که مسموم شده بود. [۵]

۶- محمد بن علی اردبیلی رضوان الله علیه:

روز دوشنبه، بیست و هشت صفر سال دهم هجری در حالی از دنیا رفت که مسموم شده بود. در حالی که شصت و سه سال داشت. مادرش آمنه دختر وهب بن عبد مناف بود. [۶]

۷- علامه_مجلسی رضوان الله علیه :

روز دوشنبه، بیست و هشت صفر سال دهم هجری در حالی از دنیا رفت که مسموم شده بود. [۷]

اسناد معتبر از منابع اهل سنت:

۱. الحاکم النیشابوری، ابو عبدالله محمد بن عبدالله (متوفای 405 هـ)، المستدرک علی الصحیحین، ج3، ص61، ح4395،

۲. الصنعانی، ابوبکر عبد الرزاق بن همام (متوفای211هـ)، المصنف، ج5، ص269، ح9571

۳. الزهری، محمد بن سعد بن منیع ابوعبدالله البصری (متوفای230هـ)، الطبقات الکبری، ج2، ص201،

۴. مسند أحمد بن حنبل، ج1، ص408، ح3873،

۵. ابن کثیر الدمشقی، ابوالفداء إسماعیل بن عمر القرشی (متوفای774هـ)، البدایة والنهایة، ج5، ص227، ناشر: مکتبة المعارف –

۶. السیوطی، جلال الدین عبد الرحمن بن أبی بکر (متوفای911هـ)، الحاوی للفتاوی فی الفقه وعلوم التفسیر والحدیث والاصول والنحو والاعراب وسائر الفنون، ج2، ص141،

۷. صحیح بخاری، المکتبه السلفیه، باب مرض النبی و وفاته، ج3، ص181.

عایشه می‌گوید در دهان رسول خدا " صلوات الله علیه و آله " در زمانی مریضی ایشان به زور دارو ریختیم ، پس با اشاره به من فهماندند که به من دارو نخورانید و ما با خود گفتیم این از آن جهت است که مریض از دارو بدش می آید و هنگامی که حضرت به خود آمدند فرمودند :

آیا من شما را از اینکه به من دارو بخورانید منع نکردم ؟ پس فرمودند: باید در دهان هرکسی که در این خانه است در جلوی چشم من از این دارو ریخته شود غیر از عمویم عباس که او شاهد این ماجرا نبوده است. صحیح بخاری ص ۱۰۹۲ ، ح ۴۴۵۸ ، طبعه دار ابن کثیر

پی نوشت:

[۱]- المقنعة، صفحه ۴۵۶.

[۲]- تهذیب الأحکام فی شرح المقنعة، ج۶، ص۳.

[۳]- مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۹، ص۱۵۶.

[۴]- روضة الواعظین و بصیرة المتعظین، جلد ۱، صفحه ۷۱.

[۵]- تحریر الأحکام الشرعیة علی مذهب الإمامیة، جلد ۲، صفحه ۱۱۸.

[۶]- جامع الرواة وإزاحة الاشتباهات عن الطرق والاسناد، جلد ۲، صفحه ۴۶۳.

[۷]- ملاذ الأخیار فی فهم تهذیب الأخبار، جلد ۹، صفحه۱۲۵

منبع:حوزه