عقیق: آیت‌الله رضا رضوانی‌زاده از اساتید اخلاق و از شاگردان برجسته مرحوم آیت‌الله مجتهدی تهرانی، در گفت‌وگویی صمیمی به تشریح بخشی از زندگی علمی و طلبگی خود پرداخت و تأکید کرد: «راه طلبگی مسیر توفیق، تربیت نفس و توسل به برکات اهل‌بیت(ع) است.»
آیت‌الله رضوانی‌زاده با تاکید بر اینکه ورود به حوزه علمیه بزرگ‌ترین توفیق زندگی او بوده است، گفت: «نخست باید از خداوند شاکر باشم؛ شکر حقیقی. اگر این را نگویم شاید در محضر حضرت حق مدیون باشم. هرچه دارم از توفیقات، به برکت طلبگی است. اگر وارد این مسیر نشده بودم شاید این توفیقات را نداشتم. گرچه همین توفیقاتی که اکنون دارم اندک است، اما همان هم از برکت نظام طلبگی است.»
وی با اشاره به آغاز مسیر علمی و اخلاقی خود در کنار استاد برجسته اخلاق تهران، بیان کرد: «حدود سال ۱۳۴۶ یا ۱۳۴۷ توفیق یافتم به محضر مرحوم آیت‌الله مجتهدی تهرانی(ره) برسم. خدا روح ایشان را شاد و قبرشان را پر از نور کند. ایشان برای من فقط یک مربی یا استاد نبودند، بلکه همچون پدر بودند. اگر من یک پدر نسبی داشتم، یک پدر روحانی هم داشتم و آن مرحوم آیت‌الله مجتهدی بود. ایشان شاکله روحی و طلبگی من را ایجاد و معماری شخصیت علمی و اخلاقی من را بر عهده گرفتند.»
وی نخستین دیدار خود با استادش را چنین توصیف کرد: «به یاد دارم شبی که نخستین‌بار محضر ایشان شرفیاب شدم، جذبه معنوی ایشان مرا گرفت. کنارشان نشستم. با همان سادگی فرمودند: "برای چه به مدرسه آمدی؟" عرض کردم: "آمده‌ام طلبه شوم." فرمودند: "اولین درس را خودم به تو بگویم." و همان‌جا نخستین درس از کتاب شرح امثله را به من یاد دادند. این آغاز راهی بود که باب توفیقات الهی را بر من گشود.»
آیت‌الله رضوانی‌زاده افزود: «مدتی شب‌ها در مدرسه بودم و سپس روزها وارد برنامه‌های آموزشی حوزه علمیه ایشان شدم. بحمدالله توفیقات پی‌درپی نصیبم شد و از محضر استادان برجسته‌ای بهره بردم که برخی از آنان حقیقتاً کم‌نظیر بودند.»
