عقیق: تعبیر «احسن الخالقین» در قرآن نشان‌دهنده معنای گسترده خلق و برتری خداوند به‌عنوان خالق یگانه است، نه وجود خالقان متعدد.
توصیف خداوند به عنوان «احسن الخالقین» به این معنا نیست که خالقان دیگری هم وجود دارند. واژه «خلق» فقط به معنای ایجاد چیزی از هیچ نیست، بلکه گاهی به معانی دیگر مثل اندازه‌گیری، ساختن و دادن شکل‌های جدید به اشیاء موجود هم به کار می‌رود.
انسان‌ها با نیرویی که خداوند به آن‌ها داده، می‌توانند مواد مختلف را تغییر دهند؛ مثلاً از آهن و فولاد ابزار بسازند یا ساختمان‌های باشکوهی با اندازه‌گیری دقیق احداث کنند. این‌ها نوعی «خلق» در معنای وسیع است، اما خلق حقیقی یعنی ایجاد ماده و شکل از هیچ، که فقط از خداوند برمی‌آید.
قرآن مجید این موضوع را با نقل قول از حضرت مسیح (ع) بیان می‌کند:
«أَنِّی أَخْلُقُلَکُمْ مِنَ الطِّینِ کَهَیْئَةِ الطَّیْرِ فَأَنْفُخُ فیهِ فَیَکُونُ طَیْراً بِإِذْنِ اللّهِ» ۱
(من از گل چیزی به شکل پرنده می‌سازم، سپس در آن می‌دمم و به اذن خدا پرنده‌ای می‌شود).
اینجا «خلق» به معنای دادن شکل و جان‌بخشی به ماده‌ای است که قبلاً وجود داشته، نه خلق از عدم.
خالق حقیقی یعنی کسی که ماده و شکل را از هیچ می‌آفریند، و تمام قدرت و خواص اشیاء از اوست، که فقط خداوند است. کار سایر «خالقان» که در واقع خالقان مجازی‌اند، تغییر شکل دادن و ساختن از مواد موجود است.
بنابراین وقتی خداوند را «احسن الخالقین» می‌نامیم، یعنی او بهترین و یگانه خالق حقیقی است، و خالقان دیگر فقط در حد تغییر شکل دادن و ساخت و ساز عمل می‌کنند.۲
پی نوشت :
(۱). قرآن کریم، سوره آل عمران، آیه ۴۹.
(۲). پیام قرآن، مکارم شیرازی، ناصر، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۸۶ ش، چاپ نهم، ج ۲، ص ۷۸.
*پاسخ به شبهات کلامی، آیت‌الله مکارم شیرازی
منبع:حوزه
